|
A pobre vaca era das de Don Xosé, Curmá de Manoliña, a da punta do muiño. O suceso aconteseu de mañá sedo. A manola muxía á cuadrúpeda ajarrádoa polas partes cando a desjrasia caeu sobre ela. Sí Desjrasia chámase esa condenada de 500 kilos en canal que caéronlle todos enrriba, un tras doutro, a pobre mulleriña. E non safou nin os cornos. Quen o iba a dicir, que por un pouco leite pasáse semellante cousa; arrecaraaaaallo, ¡e que cando ven unha veñen todas xuntas!. ¡Que a matostias!. Bueno, troluas aparte, o caso e que o rabo matamoscas tivo a culpa de todo. Desjrasia movía o rabo é movía o cú, no que unha mosquiña, nosn contenta coa merda de fora, buscaba a de dentro. Desjrasia arrecuou d súpeto e meteu un jatillaso co rabo que rompeu a pata da silla de Manola, que ajarraou as tetiñas pa non caerse. Desjrasia foi detrás e rompeu tibia e peroné:¡non quedou nada!! ¡Catro osos en anaquiños! Ay, a quen llo dija non mo cre. Ay Dios miiiiiiio!, e agora que vou faser.¿quesiños da vaca que chora?. E todo mui triste...
|
|
